Het Picto Semi Schrift is een combinatie van beeldschrift en letterschrift waarbij ‘vanzelfsprekendheid van beeld’ het uitgangspunt is: woorden die niet op logische wijze kunnen worden gevisualiseerd kunnen binnen de pictoschrijver ook met letterschrift worden weergegeven.

Een belangrijk verschil tussen het Picto Semi Schrift en andere beeldschriften is de visualisering van de grammatica van de Nederlandse taal: vrijwel alle functiewoorden zijn aan de pictoschrijver toegevoegd.

Uitgangspunten die de pictotekenaars hanteren zijn onder andere:
Herkenbaarheid: de bestaande bekendheid van bepaalde iconen in de maatschappij
Eenduidigheid: de kern van het begrip wordt gevisualiseerd zonder bijkomende details
Realiteit: geen cartoonachtige uitstraling bij het tekenen van bijvoorbeeld de dieren
Neutraliteit: emotie wordt alleen ingebracht als dit voor de betekenis zinvol is
Leesrichting: de picto's wijzen zo veel mogelijk naar rechts
Grammatica: woordsoorten en werkwoordsvormen hebben specifieke kenmerken.

Het Picto Semi Schrift is constant in ontwikkeling, zoals elke taal. Er worden doorlopend nieuwe picto’s toegevoegd. De pictoschrijversgroep bepaalt welke picto’s tot het Picto Semi Schrift worden toegelaten en staat open voor suggesties ter verbetering van het Picto Semi Schrift.

Het Picto Semi Schrift dankt haar naam aan het feit dat dit schrift is bedoeld als opstap voor het leren lezen van letterschrift en niet als vervanging daarvan. Bovendien is de naam een verholen ode aan het Seminarium voor Orthopedagogiek dat bij de ontwikkeling van de leesmethodiek Lezen moet je dóén een belangrijke en ondersteunende rol heeft gespeeld.

Het Picto Semi Schrift is bedacht door Trijntje de Wit-Gosker, bekend van Lezen moet je dóén. 

Zie ook: Hermen J. Jacobsfonds en Onderwijsprijs voor Picto Semi Schrift

Probeer het Picto Semi Schrift